फिरत्या चाकावरती देसी मातीला आकार
विठ्ठल तू वेडा कुंभार ... || धृ ||
माती पाणी उजेड वारा, तूच मिसळशी सर्व पसारा
आभाळाच मग ये आकारा
तुझ्या घाटाच्या उतरंडीला नसे अंत ना पार ... || १ ||
घटाघटाचे रूप आगळे, प्रत्येकाच्या दैव वेगळेतुझ्या विना हे कोणा न कळे
मुखी कुणाच्या पडते लोणी कुणा मुखी अंगार ... || २ ||
तूच घडविशी तूच फोडीशी कुरवाळसी तू तूच जोडीशी
न कळे यातून काय सांधीशी
देसी डोळे परी निर्मिसी तया पुढे अंधार ... || ३ ||
No comments:
Post a Comment